mityczne stwory

Nocnica to postać demoniczna z zakresu demonologii słowiańskiej, wywodząca się z wierzeń przedchrześcijańskich, określana jako pośmiertna forma egzystencji ludzkiej duszy. Wskutek licznych przeobrażeń, jakie zaszły w demonologii ludowej, zazwyczaj utożsamiano ją ze zmorą.Wzmiankę o nocnicach znajdziemy m.in. w trzynastowiecznym Katalogu magii Brata Rudolfa, kazaniu polskiego husyty z XV wieku, czy też w Czarownicy powołanej z wieku XVII. Na Śląsku nocnicą nazywano demona płci żeńskiej, duszącego ludzi we śnie – zwłaszcza niemowlęta – i sprowadzającego choroby. Nazwa ta stosowana jest również w innych regionach jako ogólne określenie demonów nocnych.

Goblin to fantastyczne stworzenie wywodzące się z brytyjskich baśni i legend. Jest tam przedstawiane jako istota zła lub jedynie złośliwa, zazwyczaj brzydka i groteskowa. Różne postacie nazywane goblinami często pojawiają się kulturze masowej – występują w wielu utworach i grach fantasy. Rodzajem goblinów są hobgobliny, w baśniach przedstawiane jako przyjazny rodzaj goblinów, zaś w niektórych gier fantasy jako większa, groźniejsza ich odmiana (np. w internetowej grze runescape).W fantasy gobliny przedstawiane są zwykle jako prymitywne i głupie stwory, o zielonej, czasem czarnej lub oliwkowej skórze, i małymi świńskimi oczkami. Gobliny charakteryzują się brutalnością, porywczością, ale również ogromnym tchórzostwem.

Centaury i centaurydy – w mitologii greckiej pół ludzie, pół konie. Były to mityczne istoty o mieszanej budowie. Górna część ich ciała była podobna do ciała człowieka, natomiast dolna miała kształt konia.Tworzyły prymitywne plemię. Zamieszkiwały góry i lasy Tesalii oraz Arkadię. Obyczaje miały dzikie, to jest żywiły się surowym mięsem upolowanych zwierząt, kilkakrotnie usiłowały porwać lub zgwałcić kobiety, łatwo się upijały. Przebywając na dworze króla Lapitów Pejritoosa, jako jego weselni goście z powodu nadmiaru wypitego przez nich wina wszczęli bójkę. Walkę z nimi podjęli znani mityczni herosi: Herakles, Nestor i Tezeusz. Walka centaurów z Lapitami znana była jako centauromachia.

Gryf to hybryda, złożona z części różnych zwierząt.

Jego wizerunek był często wykorzystywany w heraldyce, a także sztuce i symbolice. 

Gryf zwykle wyobrażany był z głową orła i tułowiem lwa.

W starożytnej Grecji gryf utożsamiany był z Nemezis, wierzono także, że jest strażnikiem złota.Nazwa „gryf” została zaczerpnięta z łacińskiego gryphus. To słowo z kolei pochodzi z języka greckiego (γρύφων, grýphōn, lub γρύπων, grýpōn, wczesna forma γρύψ, grýps), gdzie gryps oznaczał „coś haczykowatego”. Możliwe jest pokrewieństwo z perskim giriften – „chwytać, łapać, porywać”

.